Εθελοντισμός εκπαιδευτικών… και άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε!

Ακούσαμε σε συνέντευξη που παραχώρησε η Υπουργός Παιδείας κα Διαμαντοπούλου, στα τοπικά κανάλια των Ιωαννίνων στις 21-2-2011, περί εθελοντικής εργασίας συνταξιούχων εκπαιδευτικών, εφόσον υπάρξουν ανάγκες.

Εντύπωση μας προκάλεσε το γεγονός από την αναφορά της κας Υπουργού, ότι η πρόταση έγινε στη συνάντηση που είχε με εκπαιδευτικούς αποφοίτους της Παιδαγωγικής σχολής Βελλά.
Ειλικρινά θεωρούμε την πρόταση πέρα για πέρα ανεδαφική, χωρίς ουσία και περιεχόμενο και φυσικά «φωτοβολίδα» δομημένη με «άκρατο λαϊκισμό».
Θα συμφωνούσαμε με την πρόταση εάν υπήρχε πρόβλημα και έλλειψη εκπαιδευτικών. Θα συμφωνούσαμε εάν ήταν προϊόν μελέτης, έρευνας και αποτέλεσμα με συγκεκριμένο σκοπό. Θα συμφωνούσαμε εφόσον δεν είχαμε μπροστά μας την υλοποίηση του «νέου σχολείου» που η ίδια η κα Υπουργός ευαγγελίζεται. 
Αλήθεια το νέο ηλεκτρονικό σχολείο, με χρησιμοποίηση νέων τεχνολογιών και διαδραστικών πινάκων θα υλοποιηθεί και με τη βοήθεια των συνταξιούχων εκπαιδευτικών; Αλήθεια θα επαναφέρουμε στην ενεργό δράση εκπαιδευτικούς που έδωσαν την ίδια τους την ψυχή επί 30-35 έτη μέσα στις σχολικές αίθουσες, με σκοπό το «μπάλωμα» κενών θέσεων εργασίας προς χάριν της οικονομίας του Δ.Ν.Τ.; Αλήθεια αυτός είναι τρόπος αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων της παιδείας;
Αγαπητοί συνέλληνες, κουραστήκαμε να ακούμε «εύηχες λέξεις» και «ωραίες φράσεις» οι οποίες τελικά κακοποιούν τη λογική μας.
Το Υπουργείο Παιδείας με τις επερχόμενες καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων καθώς και με τους περιορισμένους διορισμούς (5 αποχωρούν 1 προσλαμβάνεται), αποβλέπει στην εξοικονόμηση 4 εκατομμυρίων ευρώ, αυτό είναι το ζητούμενο. Αφού λοιπόν η κα Υπουργός αναζητεί τον εθελοντισμό, ας ενεργοποιήσει όλα τα πολιτικά κόμματα, ξεκινώντας από το κυβερνών, προσφέροντας εθελοντικά μέρος της επιχορήγησης που λαμβάνουν από τον κρατικό προϋπολογισμό, για τις ανάγκες της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. 
Δυστυχώς βλέπουμε όλοι μας ότι η εκπαίδευση δέχεται σφοδρή και παρατεταμένη επίθεση, από ορισμένους κύκλους ψευδεπίγραφου προοδευτισμού και συντηρητικού νεοτερισμού, προσπαθώντας να της αφαιρέσουν σιγά σιγά όλα της τα δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες.
Όλοι όσοι ανησυχούν σκεπτόμενοι αυτές τις εξελίξεις, οφείλουν να αντιδράσουν για το καλό των επόμενων γενεών και παιδιών του Ελληνικού Λαού.
Στο σημείο αυτό, έρχονται στο νου μου λόγια του Άγγελου Τερζάκη από το βιβλίο του, «Προσωπικές σημειώσεις». «Το κακό με την πολιτική είναι ότι επιβάλλεται εκείνος που επινοεί και μετέρχεται τα φθηνότερα μέσα…». «Η μελωδία της πολιτικής παίζει το σκοπό της πάνω σε δύο μόνο νότες: την υποκρισία και τον κυνισμό..»
Τα προβλήματα της εκπαίδευσης, οι χωρίς στόχο και άσχετοι πειραματισμοί, ο διάχυτος αμοραλισμός, η κατάντια του συνδικαλισμού και η διαρκής αναποτελεσματικότητα, είναι καθημερινά φαινόμενα που βιώνουμε όλοι μας τους τελευταίους μήνες.
Η παιδεία και η εκπαίδευση είναι εθνικό μέγεθος και πρέπει όλοι να την προσεγγίζουμε με αλήθεια, με ευαισθησία, με αίσθημα ευθύνης, με προγραμματισμό, με γνώση και όχι με φανφάρες, οικονομική μιζέρια και μέτρα που θυμίζουν άλλες εποχές…
Δυστυχώς οδεύουμε ολοταχώς από το μοντέλο της διαρκούς Δημοκρατίας στο μοντέλο της δικτατορίας των αγορών και της ολιγαρχίας της γνώσης.

Ανδρέας Π.