H περιοχή Έβεργκλεϊντςτης Φλόριντα είναι ένας απέραντος βαλτότοπος διάσπαρτος από μικρά πράσινα νησάκια, τα οποία προσφέρουν καταφύγιο σε πτηνά,αλλά και σε ζώα όπως οι πάνθηρες που ενδημούν στην περιοχή...
Για μεγάλο διάστημα οι επιστήμονες θεωρούσαν τα Έβεργκλεϊντςως γεωμορφολογική ιδιαιτερότητα, αλλά σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη δεν αποτελούν παρά τα απομεινάρια μιας προϊστορικής χωματερής!
Παλαιότερες θεωρίες υπέθεταν πως τα “νησιά-δέντρα” που διανθίζουν το βαλτότοπο στέκονταν σε ανθρακικά “πέδιλα” τα οποία προέρχονταν από το βραχώδες υπόστρωμα.
H Gail Chmura και η Maria-Theresia Graf του Πανεπιστημίου McGill University του Μόντρεαλ, στηριζόμενες σε σχετική έρευνα του Robert Carr για λογαριασμό του φορέα Archaeological and Historical Conservancy, διενήργησαν εκσκαφή τριών δέντρων-νησιών, με τα ευρήματά τους να κρίνονται εντυπωσιακά ως προς τη διαλεύκανση της καταγωγής των Εβεργκλέϊντς.
Κάτω από την επιφάνεια εντοπίστηκε ένα φαιοκόκκινο ασβεστώδες, τσιμεντοποιημένο υπόστρωμα, πάχους 40 ως 75 εκατοστών, αποτελούμενο από οστά, άνθρακα και ανθρώπινα σκεύη και αντικείμενα.
Όταν διαπέρασαν αυτό το στρώμα βρέθηκαν μπροστά σε ένα “βουνό” απορριμμάτων ηλικίας 4000 ετών και στη λύση του αινίγματος της δημιουργίας των Έβεργκλεϊντς.
Όταν η στάθμη των υδάτων στην περιοχή ανέβηκε, πριν από 5000 χρόνια οι σωροί “σκουπιδιών” προσέφεραν καταφύγιο στα δέντρα. Τα δέντρα συγκέντρωσαν νερό υψηλής περιεκτικότητας σε ανθρακικά και φωσφορικά άλατα, σε ποσότητες μεγαλύτερες από αυτές που θα μπορούσαν να απορροφήσουν με αποτέλεσμα το περίσσευμα να αποβληθεί και να δημιουργήσει το ασβεστώδες υπόστρωμα που τα περιβάλλει.
Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκαν τα “πράσινα” νησάκια, τα οποία τις τελευταίες δεκαετίες κινδυνεύουν εξαιτίας της διαχείριση των υδάτων που χρησιμοποιούνται για την άρδευση των καλλιεργειών των κατοίκων της περιοχής.
econewsΓια μεγάλο διάστημα οι επιστήμονες θεωρούσαν τα Έβεργκλεϊντςως γεωμορφολογική ιδιαιτερότητα, αλλά σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη δεν αποτελούν παρά τα απομεινάρια μιας προϊστορικής χωματερής!
Παλαιότερες θεωρίες υπέθεταν πως τα “νησιά-δέντρα” που διανθίζουν το βαλτότοπο στέκονταν σε ανθρακικά “πέδιλα” τα οποία προέρχονταν από το βραχώδες υπόστρωμα.
H Gail Chmura και η Maria-Theresia Graf του Πανεπιστημίου McGill University του Μόντρεαλ, στηριζόμενες σε σχετική έρευνα του Robert Carr για λογαριασμό του φορέα Archaeological and Historical Conservancy, διενήργησαν εκσκαφή τριών δέντρων-νησιών, με τα ευρήματά τους να κρίνονται εντυπωσιακά ως προς τη διαλεύκανση της καταγωγής των Εβεργκλέϊντς.
Κάτω από την επιφάνεια εντοπίστηκε ένα φαιοκόκκινο ασβεστώδες, τσιμεντοποιημένο υπόστρωμα, πάχους 40 ως 75 εκατοστών, αποτελούμενο από οστά, άνθρακα και ανθρώπινα σκεύη και αντικείμενα.
Όταν διαπέρασαν αυτό το στρώμα βρέθηκαν μπροστά σε ένα “βουνό” απορριμμάτων ηλικίας 4000 ετών και στη λύση του αινίγματος της δημιουργίας των Έβεργκλεϊντς.
Όταν η στάθμη των υδάτων στην περιοχή ανέβηκε, πριν από 5000 χρόνια οι σωροί “σκουπιδιών” προσέφεραν καταφύγιο στα δέντρα. Τα δέντρα συγκέντρωσαν νερό υψηλής περιεκτικότητας σε ανθρακικά και φωσφορικά άλατα, σε ποσότητες μεγαλύτερες από αυτές που θα μπορούσαν να απορροφήσουν με αποτέλεσμα το περίσσευμα να αποβληθεί και να δημιουργήσει το ασβεστώδες υπόστρωμα που τα περιβάλλει.
Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκαν τα “πράσινα” νησάκια, τα οποία τις τελευταίες δεκαετίες κινδυνεύουν εξαιτίας της διαχείριση των υδάτων που χρησιμοποιούνται για την άρδευση των καλλιεργειών των κατοίκων της περιοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου